Δίχως τίποτα στην υπερβολή του και απέχοντας ταυτόχρονα από την έλλειψη η Λακωνική Μάνη θα γοητεύσει από την αρχή τον επισκέπτη της. Το τοπίο απλό. Η ατμόσφαιρα επιβλητική: πέτρα, θάλασσα και καλοδιατηρημένες καστροπολιτείες στήνουν ένα απόκοσμο σκηνικό που σε καλεί για εξερεύνηση.
Πρωτεύουσα της Μέσα Μάνης η Αρεόπολη με τον παραδοσιακό οικισμό, τα πλακόστρωτα σοκάκια, τα μαγαζιά και τις ταβέρνες. Ροζ και γαλάζιες ορτανσίες φυτεμένες σε γκαζοτενεκέδες, αφράτοι βασιλικοί κοσμούν τις αυλές και τις σκάλες των σπιτιών ξυπνώντας τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων, αναμνήσεις μιας ομορφιάς τόσο ανεπιτήδευτης…
Οι παραλίες μικρές. Στη σκληρή πέτρα και τα ακανόνιστα βράχια σκίζεται το νερό της θάλασσας. Κάπου εκεί, σε αυτή την απροσδόκητα όμορφη φύση, μια βουτιά στα νερά της σίγουρα θα σε κάνει να αισθανθείς κομμάτι της.
Στο σπήλαιο του Διρού, μέσα στους υδάτινους «διαδρόμους» και τις «αίθουσες» η φύση εκθέτει τα αριστοτεχνικά της δημιουργήματα και ο άνθρωπος εντυπωσιάζεται…και ο νους του φαντάζεται…
Τα ειδυλλιακά τοπία δεν έχουν τέλος στη Μάνη. Το ακρωτήρι Ταίναρο, το νοτιότερο άκρο της χερσαίας Ευρώπης είναι αναμφίβολα μία από τις στάσεις σας. Για τους αρχαίους από εκεί ξεκινούσε το πέρασμα στον κάτω κόσμο.
Περπατώντας από το εκκλησάκι των Αγίων Ασωμάτων συναντά κανείς το Ψυχοπομπείο από όπου παραλάμβανε ο περαματάρης τις ψυχές και τις συνόδευε στις πύλες του Άδη. Έπειτα από 45 λεπτά περπάτημα οδηγείσαι στο φάρο του Ακροταίναρου που σηματοδοτεί το τέλος της Μάνης.
Η Μάνη έχει «χαρακτήρα» και το ξέρει. Το ξέρουν οι άνθρωποί της, οι πέτρες της και το χώμα της. Στέκεται λοιπόν αγέρωχη και περιμένει να την ανακαλύψεις. Είναι κι αυτό μέρος της σαγήνης της…
