Πριν από λίγες μέρες όλος ο πλανήτης έστρεψε το βλέμμα του στο Τόκιο, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων. Είδαμε τη γνωστή σημαία και ακούσαμε τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων, τον όρκο αθλητών και κριτών. Σύμβολα αναλλοίωτα στον χρόνο, ιεροτελεστίες που επαναλαμβάνονται σε κάθε Ολυμπιάδα. Δεν ήταν όμως όλα παρόντα στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων ακούστηκε για πρώτη φορά στην έναρξη των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων που έγινε στην Αθήνα το 1896. Οι στίχοι είναι του ποιητή Κωστή Παλαμά και η μουσική του Σπύρου Σαμαρά.
Η σημαία με το έμβλημα των Ολυμπιακών Αγώνων ήρθε πολύ αργότερα, το 1920. Εμπνευστής της ήταν ο Γάλλος βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν. Η σημαία αποτελείται από πέντε κύκλους χρώματος μπλε, κόκκινο, μαύρο, πράσινο και κίτρινο σε φόντο λευκό. Επιδίωξη του Κουμπερτέν ήταν το χρώμα της σημαίας των Ολυμπιακών Αγώνων να έχει τουλάχιστον ένα χρώμα από τη σημαία κάθε χώρας.
Το 1936, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, έγινε για πρώτη φορά λαμπαδηδρομία και αφή της ολυμπιακής φλόγας, κατόπιν παρότρυνσης του Καρλ Ντιμ, που ήταν μέλος της Γερμανικής Ολυμπιακής επιτροπής. Έκτοτε η αφή γίνεται στην Αρχαία Ολυμπία, στον ναό της Ήρας, και ταξιδεύει μέσω των λαμπαδηδρόμων στην πόλη που τελεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο όρκος των αθλητών καθιερώθηκε το 1906 και ο όρκος των κριτών το 1968. Τα ιδεώδη του ευ αγωνίζεσθαι και της ευγενούς άμιλλας είναι παρόντα και στους δύο όρκους.
